Mogło by się wydawać, że każda forma czerpania korzyści majątkowych z wykonywanej pracy powinna być prawnie uregulowana. Tymczasem przepisy dopuszczają istnienie tzw. działalności nierejestrowej. Czym ona dokładnie jest? Kiedy i kto może sobie na nią pozwolić? Zaraz postaramy się to wszystko wyjaśnić.
Teoretycznie, działalność nierejestrowa może mieć bardzo zbliżone cechy do działalności gospodarczej. A przypomnimy – działalność gospodarcza oznacza działalność zorganizowaną o charakterze zarobkowym, która jest prowadzona w sposób ciągły oraz we własnym imieniu. Kiedy zatem działalność nierejestrowa, spełniająca te kryteria, nie wymaga zakładania firmy? Kluczem są osiągane przychody. Jeżeli osiągają one niski poziom, a zarobek ma charakter dorywczy działalność nie wymaga rejestracji.
Inaczej mówiąc, działalność nieewidencjonowana stanowi drobną działalność zarobkową osób fizycznych.
Kiedy możesz prowadzić działalność nierejestrową?
Działalność nieewidencjonowaną możesz prowadzić, jeżeli przychody z Twojej działalności w żadnym miesiącu w roku nie przekroczą połowy kwoty minimalnego wynagrodzenia. Stawka ta w 2021 roku wynosi 1400 złotych, a w 2022 wzrośnie do kwoty 1505 zł. Jest to granica, której nie możesz przekroczyć. Jeżeli Twoje przychody zaczną rosnąć i zauważysz, że prowadzona drobna działalność ma potencjał, aby przerodzić się w prawdziwy biznes – pomyśl o założeniu legalnej firmy.
Choć zarobki są głównym kryterium dla prowadzenie nieewidencjonowanej działalności, należy pamiętać o kilku innych kwestiach. Nie można takiej działalności prowadzić, jeśli w ciągu ostatnich 5 lat (60 miesięcy) prowadziłeś działalność gospodarczą.
Niepełnoletni też mogą
Osoby niepełnoletnie mają prawo wykonywać działalność nierejestrową, gdyż nie jest ona uzależniona od posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych. Młodzież pomiędzy 13 a 18 rokiem życia musi jednak pamiętać, że ma ograniczoną zdolność od czynności prawnych. Jeżeli taka osoba chce zawrzeć umowę z kontrahentem, musi uzyskać zgodę swojego ustawowego opiekuna (najczęściej rodzica). Inaczej to wygląda w przypadku dochodów – osoba niepełnoletnia może samodzielnie nimi dysponować. Nie potrzebuje zgody rodzica, chyba, że z jakichś istotnych względów sąd opiekuńczy postanowi inaczej.